‘Do’ or ‘Docere’

‘Do’ or ‘Docere’ : 

————————

The roots of doctor are found in Latin to ‘Docere’. To Teach good ways of living. Teaching by example and a personal one to one transmission of the essential is an utopian dream of a good teacher. When the cultural icons are busy plundering and amassing wealth, escaping from tyranny, legalising slave trade, seeing the world as a market, their gurus inevitably catch up on the restlessness of their ages keeping the art of doctoring a distant utopian dream. Hence the watered down version of ‘To Preach’ becomes a restless norm for the desirable ‘To Teach’. 

Now preaching by the priests has its own enemies. Dogs testicles hanging out prominently are called Bollocks. A common slang that refers to the Priest’s Cloaks, for prominently displaying the agenda of proselytising in masses to bring the spirits in tune with the restless empire building forces. There is no time for the discontent except for the marked emptiness of the missionaries. 

Doctors sharing the restlessness of their times have maintained the pangs of anxiety that is transmitted generation after generation perpetuating several myths of the state. I have shared two poems of Writer Payon that captures the essence of this Crux from Indian milieu. I have sought his permission to modify it in version two of first poem and the second poem to capture and mix the essence of post colonial angst. 

The Iyer, Priest and Psychiatrist share the kindred spirits in promulgating the modern myths from the Vedic times. Good rituals from Humanities and Psychoanalyst the effective personal guru in bad times have been silenced by the restless charitable acts far too quickly. This kind of addresses why psychiatry and sociology of the West continue to fail in making an effective appeal. 

Poem 1:

ஓய்! அயிறே
—————

மனப்பாடம் செய்த மந்திரத்தை சீக்கிரம் கக்கு
அட்சரம் பிசகத் திருப்பிச் சொல்கிறேன் 

உன் கூட்டத்தின் ஓலம் தவிர்க்க நேற்று மாட்டிய வெண்பாம்பைப் பார்த்து நானும் உன் மந்தை என ஏமாறாதே 

நீ மூக்கை நோண்டிவிட்டு வேட்டியில் துடைக்கும் கையால் பிடித்துவைத்த சோற்றுருண்டையில்
என் அப்பா குந்தியிருக்கிறார்
எனப் பிதற்றாதே

நாலு பருக்கை போடும் வரை பசியில் அலைவார் என மிரட்டாதே 

ஆளை நெருப்புக்குள் தள்ளி விட்டுக் காலையிலிருந்து என்னை ஈரத்துணியில் உட்காரவைத்திருக்கிறாய்.

Poem 2: Modified Version 2

ஓய்! ஸைக்கியாட்ரிஸ்ட்டே
———————————-

மனப்பாடம் செய்த மந்திரத்தை சீக்கிரம் கக்கு
அட்சரம் பிசகத் திருப்பிச் சொல்கிறேன் 

உன் கூட்டத்தின் ஓலம் தவிர்க்க நேற்று மாட்டிய வெண்பாம்பைப் பார்த்து நானும் உன் மந்தை என ஏமாறாதே 

நீ மூக்கை நோண்டிவிட்டு வேட்டியில் துடைக்கும் கையால் பிடித்துவைத்த சோற்றுருண்டையில்
என் அப்பாவின் ஜீன் குந்தியிருக்கிறார்
எனப் பிதற்றாதே

நாலு பருக்கை போடும் வரை பசியில் அலைவார் என மிரட்டாதே 

ஆளை நெருப்புக்குள் தள்ளி விட்டுக் காலையிலிருந்து என்னை ஈரத்துணியில் உட்காரவைத்திருக்கிறாய்.

Poem 2

ஓஹோ!
————

பாட்டன், முப்பாட்டன் எல்லாம் 

காக்கை உருவத்தில் வருவார்களாமா? 

டோபமைன் உருவத்தில் வருவார்களாமா? 

“கா கா” என்று நாம் கத்தினால் அன்பாக ஓடி வந்து ஒயிட் ரைஸைத் தின்பார்களாமா? 

சாலைப் பெருச்சாளிகளை அக்கு அக்காகக் கொத்தித் தின்ற பின் அத்தனூண்டு வயிற்றில் இடம் இருக்குமாமா?

Reproduced [ Poem 1] and Modified [ Poem 2 and 3]  with Permission from Writer Payon. 

Reference:  

வாழ்வின் இயக்கத்தில் மனிதனின் தனிமை,  பேயோன் ,  2018